Historie Postalia

De oprichting van Postalia
Op zaterdag 28 februari 1931 kwamen tijdens een vergadering in het oude Hoofdpostkantoor aan de Prinsestraat te Den Haag een aantal PTT-ers bij elkaar met het idee om een voetbalvereniging op te gaan richten. Met veel enthousiasme en optimisme ging men aan de slag en op 1 maart was alles al rond en werd voetbalvereniging Postvoetbal opgericht.Iets later werd de naam veranderd in PVC (Post Voetbal Club) en weer iets later werd het Postalia.

De clubkleuren waren destijds: wit shirt, zwarte broek en zwart wit geringde kousen. Later zouden de clubkleuren veranderen rood en geel.
Het eerste bestuur van Postalia bestond uit: Wim Jansen, Gerrit Nijhuis, Ph.Henkes, Piet v.d.Bruggen, G.v.d.Leen, C.Biesot, Paul van Zorgen, Simon Ouwerkerk, G.Korthof, F.Stegwey en Hans de Gee.

De eerste wedstrijden
De eerste vriendschappelijke wedstrijden werden gespeeld aan de Leyweg dichtbij de Melis Stokelaan (waar toen nog geen huizen stonden). Postvoetbal (na 2 maanden P.V.C.) speelde toen in de Kantoorvoetbal Bond. In het seizoen 1932/1933, anderhalf jaar na de oprichting, werd voor het eerst bij het Bondsbureau van de HVB door Postalia twee elftallen voor de competitie ingeschreven.

Op 12 september 1932 werd bekend gemaakt dat Postalia met nog 8 andere voetbalverenigingen tot de competitie werden toegelaten.
Postalia werd in de 3e Klasse A ingedeeld samen met de voetbalclubs Zuidwerf, Blauwe Vogels, Wassenaar, Maasdijk, PCK, de Algemene en Petrolea.

De allereerste competitie wedstrijd van Postalia was op 25 september 1932 en werd o.l.v. dhr. J.Schoteldraaier helaas met 3-1 verloren. In seizoen 1933/1934 startte Postalia voor het eerst in haar bestaan met een jeugdelftal. De eerste wedstrijd van dit elftal was tegen BMT (1-1). Het aspirantenvoetbal (zo werd dat in die tijd genoemd) heeft slechts twee seizoenen bij Postalia bestaan want in seizoen 1935/1936 was er bij de club geen jeugdvoetbal meer.

Terreinen Postalia in jaren dertig
De eerste jaren heeft Postvoetbal, later PVC en weer later Postalia aan de Oude Leyweg te Den haag gevoetbald. In de omgeving was nog totaal geen huizenbouw alleen maar tuinbouwgrond. Dit gebied lag achter het tweede gedeelte van het Zuiderpark. Als onderhuurder speelde Postalia tot 1936 bij de Christelijke Voetbal Vereniging Excelsior. In deze zelfde omgeving langs de sloot voetbalde ook VIOS en H.U.S.

In 1936 verhuisde Postalia wederom als onderhuurder naar voetbalvereniging Texas aan de Buurtweg op de grens van Den Haag en Wassenaar. In 1937 kreeg Postalia een eigen terrein op het gebied waar nu Camping Duinhorst gelegerd is. Op deze zelfde lokatie speelde toen ook HMS (later HMSH) en V.V.L.

In 1938 werd Postalia 1 voor het eerst in haar bestaan kampioen. Door een 3-2 overwinning op Pijnacker 1 werd dit seizoen ongeslagen het kampioenschap binnen gehaald.
In 1939 werden veel Postalia leden onder de wapenen geroepen i.v.m. de dreigende oorlog zodat het verenigingsleven bijna stil lag.

Postalia van 1940 t/m 1949
Na de capitulatie van het Nederlandse leger in 1940 bevolen de Duitsers dat er in de maanden juni, juli en augustus niet gevoetbald mocht worden.
De verdere ontwikkeling van Postalia zag er niet rooskleurig uit. Uitgedund tot nog maar 3 elftallen werd langzamerhand weer met voetballen gestart.

Vanuit Postalia kringen werd met succes pogingen ondernomen om jonge jongens die werkzaam waren bij het Telegraafkantoor lid te maken van Postalia. De toen 16 jarige M.C. v.d.Linde (schrijver van deze historie van Postalia) werd zodoende ook lid van Postalia.

Later in de oorlog kwam men mede door de verplichte tewerkstelling in Duitsland en de razzia’s op jongens en mannen vanaf 15 jaar en ook door de hongerwinter niet meer aan voetballen toe. Zodoende werd het ledenbestand behoorlijk uitgedund.

De tijden van direct na de oorlog waren van dien aard dat de bestuurders van Postalia voor een hopeloze taak stonden om de afgebrokkelde vereniging nieuw leven in te blazen. De oorlogshandelingen hadden het verenigingsleven totaal ontwricht.

Het voetbalveld gelegen aan de ooit zo mooie omgeving van Duinhorst bij de Buurtweg was totaal omgeploegd, niets stond meer overeind. De opstallen waren vernield alleen de schamele resten van rottend hout omwoekend door wild groeiend gras was slechts een herinnering aan wat eens een onderkomen van een voetbalvereniging was.

Toen er in 1945 weer in een vrij land gevoetbald kon worden waren bij Postalia de jongere krachten niet aanwezig om de plaats van de oudere garde, welke gehavend, gedesilusioneerd en uitgedund de oorlog waren doorgekomen, te vervangen. Zodoende degradeerde Postalia in 1947 weer van de KNVB naar de HVB. Het bestuur van na de oorlog o.l.v. voorzitter Gerrit Nijhuis, secretaris Piet v.d.Bruggen en penningmeester Wim Jansen hebben veel strijd moeten leveren om in deze periode Postalia van de ondergang te redden.

In seizoen 1947/1948 startte Postalia wederom met jeugdvoetbal. Ditmaal zou de club het 5 seizoenen volhouden maar vanaf seizoen 1952/1953 was er geen genoeg jeugd meer. Na de oorlog kon Postalia dus weer voetballen op het oude defensie terrein nabij Renbaan Duindigt. Deze afspraak was al in de jaren dertig overeengekomen met landeigenaar W.J.Jochems en dit contract werd ieder jaar stilzwijgend verlengd. In 1949 kwamen de eerste geruchten dat Postalia mogelijk het nieuwe gerestaureerde terrein moest verlaten.

1950 t/m 1959
In de vele briefwisselingen tussen Postalia en eigenaar bleken de geruchten toch helaas op waarheid te berusten. Postalia kreeg in 1950 van de heer W.J.Jochems het bericht dat aan de terreinen tussen de Buurtweg en de Renbaan ten behoeve van een groot recreatie gebied en sportpark werkzaamheden zouden worden uitgevoerd.

rondeigenaar Jochems koos voor voetbalvereniging SVV Scheveningen, dat zich ook had aangemeld voor dit terrein, als nieuwe bewoner op Duinhorst. Zakenman Jochems liet ook op zijn terrein de eerste “wilde profwedstrijden” door het latere Holland Sport spelen zodoende was er geen ruimte meer voor Postalia.

Per 1 augustus werd het contract met de heer Jochems ontbonden en moest Postalia, na 12 jaar lang gehuistvest op Duinhorst te zijn geweest, op zoek naar een nieuwe lokatie.
Het bestuur schreef diversen brieven naar de Stichting voor Lichamelijke Opvoeding met het verzoek tot zoeken naar een nieuw terrein voor de club. De voorkeur ging toch wel uit naar een terrein in de vertrouwde omgeving van de Buurtweg.

Door tussenkomst van diezelfde Stichting werden een aantal elftallen van Postalia onder verdeeld op de sportvelden aan de Fruitweg waar o.a. vv Terlaak en V.O.G. voetbalde. Met de voetbalvereniging V.O.G. (Voor Ons Genoegen) kwam Postalia tot een overeenstemming tot het bespelen van één veld aan de Fruitweg. De huurprijs bedroeg f.90,= per jaar.

De overige elftallen van Postalia moesten zich bij vv Texas aan de Buurtweg omkleden en konden voetballen op de velden van Archipel. Om het veld van Archipel te bereiken moest men in die tijd wel over een sloot heen springen.

In overleg met voetbalvereniging Archipel werd later tegen een kostprijs van f.1000,= één speelveld gehuurd. Inmiddels werd de huur aan de Fruitweg verhoogd tot f.125,= plus daar kwam nog een extra bedrag van f.70,= bij voor het gebruik van de kleedtent, netten en het kalken van het terrein. In die tijd gebeurde dit nog met een emmer kalk en een grote borstel.

Eindelijk kreeg secretaris Joop Esveld op 5 maart 1951 een bericht dat Postalia mogelijk in beeld was voor één speelveld aan de Groenendael, vlakbij de Buurtweg.

Na enige tijd ging men in de jaren vijftig er toe over om aan de Fruitweg een remise met garage voor de HTM te bouwen en moesten zodoende alle de daar voetballende club het terrein aan de Fruitweg verlaten zodat het bestuur van Postalia wederom een groot probleem had. Met passen en meten staken de clubs ARchipel en Texas de helpende hand toe en konden alle elftallen van Postalia daar terecht.

Het bestuur, bestaande in die tijd uit voorzitter Henk v.d.Laan, secretaris Joop Esveld, penningmeester Gerard Sanou, Gerard Duijvestein, Jan den Oude en Ben Houdé, was begin jaren vijftig ook nog bezig geweest om een +/- 20 ha. stuk land vlakbij Dierentuin Wassenaar te kunnen huren.

Dit complex kon direct als sportterrein in gebruik worden genomen en bovendien behoefde voor dit stuk grond geen vergunning te worden aangevraagd voor de bouw van een clubhuis. Helaas kon Postalia niet tot overeenkomst komen met de heer Jochems die ook van dit landgoed de grondeigenaar was.

In een bestuursvergadering van 14 augustus 1952 kon voorzitter Henk v.d.Laan de overige bestuursleden mededelen dat het eindelijk zover was! Stichting Toezicht Terreinen had Postalia had Postalia definitief het speelveld aan de Groenendaal nabij de Buurtweg toegewezen.
Alle handen werden ineen geslagen om z.s.m. dit nieuwe terrein gerealiseerd te krijgen. Er werd o.a. door het bestuur het volgende geregeld;

– Een verzoek aan de NV. PTT voor een renteloze lening voor een nieuwe clubtent werd toegewezen.
– Er kwamen 150 betonnen paaltjes voor afzetting van het speelveld.
– Via de HABO werd door Jan den Oude keetwagens geleend als nood kleedruimte.
– Op uitleenbasis werd één timmerman van de PTT losgeweekt maar daar moest wel iets tegenover staan!

Als tegenprestatie leverde Jan den Oude, Gerard Sanou, Joop Esveld, Henk v.d.Laan en Gerard Duyvestein, die allen bij de PTT werkzaam waren, één vakantie week in. Ja zo ging dat in die tijd, alles voor je club over hebben.

In oktober 1952 kon Postalia eindelijk gebruik maken van een eigen terrein aan de Groenendaal waar de club tot het einde van haar bestaan in 1999 heeft gevoetbald.

De 3e poging van Postalia om het jeugdvoetbal op te starten kreeg in 1954 gestalte. Aan de wieg van deze 3e poging stonden Joop Esveld, Ben Houdé en Jan den Oude. Mede door de goede aanpak van deze heren werd op 1 april 1954 het jeugdvoetbal bij Postalia succesvol nieuw leven ingeblazen en was niet meer weg te denken bij de club.

Postalia 1 kampioen seizoen 1955-1956 met de volgende spelers :
v.d.Zwan, M. Schortinghuis, A.Keislar, L.van Vliet, W. Wellink, A. Jansen, J.Blokzijl, R.Konig, H.Gleizem, C.Toet, W.van Erkel en H.van Os

1960 t/m 1969
Op 1 maart 1961 bestond Postalia precies 30 jaar. Doordat het bestuur had besloten om te sparen voor een 2e veld, een grotere kantine met recreatie mogelijkheden en aparte kleedkamers voor 14 of meer elftallen werd het dertig jarige bestaan niet gevierd.

In seizoen 1963-1964 promoveerde Postalia 1 naar de KNVB via een 7-1 overwinning op DHBRK. Het kampioenselftal uit die tijd bestond toen uit; Wies Arens, Johnny Mooldijk, Frans Caffa, de gebroeders Jos, Karel en Peter Esveld, Leen van Vliet, Wim Snoek, Harry Gerritsen, Leen Westerduin en aanvoerder Frans Reichart. Wim van Leersum was de trainer en Piet Kloosterman grensrechter.

Postalia 1, kampioen van de 1e klasse HVB 1963/1964 en gepromoveerd naar de KNVB. Staand v.l.n.r. Cor van de Werf,Wout Pronk, Jos Esveld, Frans Caffa, Harry Gerritsen, Wies Arend,
Leen van Vliet en van Leersem
Zittend Leen Westerduin, Peter Esveld, Wim Snoek, Frans Reichard en Karel Esveld.

Vanaf het jaar 1964 tot ongeveer 1970 is er tot nu toe weinig bekend van de historie van Postalia. We hebben wel kunnen achterhalen dat Postalia 1 in 1967 weer degradeerde naar de H.V.B.

Damesvoetbal
In het jaar 1968 liet Postalia (zon) trainer en ex profvoetballer bij Holland Sport Frits de Lange enkele dames op Postalia een wedstrijdje voetballen. Vanaf dat moment nam het damesvoetbal bij Postalia een enorme toevlucht.

Maar liefst 21 meisjes en vrouwen besloten zodoende om in 1970 een vrouwenelftal bij Postalia in te schrijven. Er werd op woensdagavond getraind en degene die ‘s-avonds in het donker niet alleen over het Theo Mann Bouwmeesterpad durfde te fietsen verzamelde bij de benzinepomp.

In het seizoen 1972-1973 promoveerde de dames op eigen terrein met een enorme supportersschare via een 4-0 overwinning op SEV naar de Hoofdklasse. Mede door huwelijken en latere geboortes werd na 5 jaar besloten om van het veldvoetbal over te gaan naar het zaalvoetbal aan de Gaslaan. In 1986 verdween voorgoed het vrouwenvoetbal bij Postalia toen een samenwerkingsverband met voetbalvereniging TAMUVONA mislukte.

Van 1970 t/m 1979

Een A-juniorenelftal van Postalia, seizoen 1972-1973
Staand v.l.n.r. Gerrit Beuving (leider), Ruud Langeveld, John Vollering, Piet van der Valk, Henk van der Wilk, Rob Hagg, Leo Dijkers en Kees van der Linde (leider)
Zittend Ronald Langeveld, Hans van der Togt, Peter Maters, Fred Boes, Cor Hoogedoorn en Edwin Orth.

In seizoen 1973-1974 promoveerde Postalia 1 o.l.v. trainer Wim Petrici weer van de H.V.B. naar de K.N.V.B. Deze promotie bracht echter wel grote problemen met zich mee omdat het veld van Postalia naar de KNVB normen aangepast moest worden. De KNVB had n.l. het veld van Postalia qua afmetingen geïnspecteerd en voor KNVB wedstrijden afgekeurd.

Had Postalia het veld voor 1 september 1974 niet aangepast dan werd de promotie door de KNVB teruggedraaid. Met man en macht gingen de leden van Postalia aan het werk, afrastering uitgraven en verplaatsen, doelen uitgraven en verplaatsen, lichtinstallatie uitgraven en verplaatsen etc. Door de tomeloze inzet van veel leden werd de limietdatum gehaald en de promotie naar de KNVB gerealiseerd.

Postalia 1 seizoen 1976-1977
Staand v.l.n.r: Rene van der Harst (trainer), Henk Blokdijk (grensrechter), Steef Oosterhof, Theo van Poelgeest, Jan Dulfer, Hans van Wanrooy, Ruud van Wanrooy,
Ton van Poelgeest, Sybrend van Alphen en Jan den Ouden
Zittend v.l.n.r: Martin Bruin, Herman Dahlberg, Cees van der Linden, Leen Westerduin, Jan van Poelgeest en Peter van der Togt

In seizoen 1977-1978 promoveerde Postalia 1 wederom, ditmaal van de 4e naar de 3e Klasse KNVB. De namen van dit kampioenselftal waren: Kees v.d.Linde, Adri v.d.Wilk, Hans van Wanrooy, Robbie Langeveld, Martin Bruin, Piet van der Valk, Frans Olgers, Rudi Langeveld, Ton van Poelgeest, Woody Louwerens en Jan Dulfer. Na dit seizoen ging het hard bergafwaarts met de prestaties van het vlaggenschip.

In seizoen 1978-1979 degradeerde Postalia 1 van de 3e naar de 4e Klasse KNVB. 
In seizoen 1979-1980 degradeerde Postalia 1 van de 4e naar de HVB klasse

Van 1980 t/m 1989

Een Postalia-krantje uit 1986

In seizoen 1980-1981 volgde degradatie van de Hoofdklasse HVB naar 1e Klasse. In seizoen 1981-1982 volgde wederom degradatie maar omdat voetbalvereniging N.L.S. werd opgeheven bleef Postalia alsnog behouden voor de 1e Klasse HVB. De resultaten van Postalia waren dus ronduit slecht en ook in seizoen 1983-1984 ging het weer mis, Postalia degradeerde wederom. Ditmaal naar de 2e Klasse HVB, lager kon niet.

De Postalia-velden, toen er nog gevoetbald werd

De oprichting van de zaterdagafdeling
Er werd in de jaren tachtig binnen het bestuur van Postalia al geruime tijd aan de mogelijkheid gedacht om voor de zaterdag ook een seniorenafdeling op te richten. De bedoeling hiervan was om de continuïteit voor de eerstkomende jaren bij Postalia te waarborgen. Dit gezien uit het oogpunt van de langzame terugloop bij de zondag en jeugdafdeling.

Tijdens een jaarvergadering eind 1985 kon het bestuur de prettige mededeling doen dat de club vanaf het seizoen 1986-1987 met een zaterdag seniorenafdeling ging starten. Hiervan werden Henk Brak en Simon Roeleveld de commissieleden en Frans Hollaardt de wedstrijdsecretaris.

In het vierde seizoen (1989-1990) van “de zaterdag” werd Postalia 1 op 24 maart 1990 de eerste kampioen van dit seizoen uit de regio Den Haag. Onder grote belangstelling behaalde dit elftal op deze dag een ruime 6-0 overwinning op HDV door doelpunten van Ronald Blok (3x), Eric Rog, Maurice van Rooyen en Ruud Noorlander. Dit kampioenschap leverde promotie van de 2e naar de 1e Klasse HVB op.

Het kampioenteam bestond uit Ron Beugeling, Albert Blok, Ronald Blok, Rob de Bruin, Edwin Kramer, Peter Laponder, Ruud Noorlander, Eric Rog, Leo Groen, Maurice van Rooyen, J.van Toor, Richard Heppener, Patrick Heppener, leider Karel van Rijswijk, grensrechter C.de Bruin en trainer Sjaak de Bruin.

Postalia zaterdag, seizoen 1989/1990, kampioen van de 2e klasse HVB.
Achterste rij v.l.n.r: R.Goulabdien, E.Rog, R.Blok, M.van Rooijen, J.van Toor, A.Blok en R.Noorlander. Middelste rij K.van Rijswijk (leider), H.van Deursen (leider),
P.Heppener, L.Groen, R.Beugeling, en Sjaak de Bruin (trainer). Voorste rij C.Dijkhuizen (verzorger), C.de Bruin (grensrechter), E.Cramer,
R.de Bruin, R.Heppener en P.Laponder.

Postalia zondag kampioen 1e kl. B HVB 91/92 en gepromoveerd naar de hoofdklasse.
Achter v.l.n.r. Aad van Vliet (leider), Peter v.d. Togt, Wim Dijkhuizen, Gerard Straver (verzorger), Marco Hamers, Ronald Blok, Menno Peperzak, Aad Gernaerd, Sjaak de Bruin, Michel Smit en Brian Martel.
Voor Normen en Toon Meijer (Trainer/coach), Benny Sanrodji, Ruud Wollrabe, Harold ten Bosch, Frits Borghart, Ed Spaans, Fred Hamers (Grensrechter) en Rob Gernaerd.

Op vrijdag 1 maart 1991 vierde voetbalvereniging Postalia haar 60 jarige jubileum met een receptie voor genodigden. Op zaterdag 2 maart was er een grote feestavond met Harry Touw, The Gipsy Family en paradost Henry. En om het feest compleet te maken was er op zondag 3 maart tegen het Veronica artiesten team. Als afsluiting van het 60 jarige jubileum hield de club op zondag 26 mei 1991 een grote jubileum zeskamp.

Toen Postalia en O.S.C.in 1999 besloten om te fuseren tot Haagse Hout is gekozen voor het complex van O.S.C. en heeft Postalia de veldhuur opgezegd. Het clubgebouw werd verkocht aan de hardloopverening Hague Roadrunners en de gemeente Den Haag mocht dit stuk grond niet meer van de gemeente Wassenaar te huren. Wassenaar heeft ruim een jaar na het vertrek van Postalia besloten om hier een golfterrein van te maken.

Zo ziet het complex er nu uit, boven het clubgebouw van HRR, onder het vroegere voetbalterrein als onderdeel van een golfbaan met linksboven het clubgebouw.